برخی از متخصصان بیماری های واگیر معتقدند که پاندمی ها و اپیدمی ها دست کم با هشت معیار از قبیل انتشار گسترده جغرافیایی، جابجایی یا تحرک بیماری، موارد فراوان حمله و وخامت، مصونیت کمینه ای جمعیت، جدید بودن، مسری بودن، واگیردار بودن و شدت مطابقت دارند. از آنجا که وجه مشخصه بیماری های همه گیر ترس و وحشت است، می توانند جامعه را دچار تنش و دولت ها را با خطر جدی و بحران ناکارآمدی مواجه سازند. همه گیری ها علاوه بر آنکه بر ثبات سیاسی و اجتماعی تأثیرگذار بوده اند، آنها نتایج جنگ را نیز تعیین کرده اند و گاهی از جمله عوامل آغاز جنگ ها بوده اند. بنابراین حکومت ها اعم از اقتدارگرا و دموکراتیک چگونگی مواجهه با چنین امر مهمی را در دستور کار خود قرار داده اند. بدون تردید ویروس کرونا تهدیدی برای صلح و امنیت بین المللی است و قاعدتاً باید کشورها برای مقابله مؤثر با این پاندمی، همکاری جهانی را در اولویت قرار دهند و در یک رهیافت مشترک به مبادله اطلاعات و تلاش ها برای تولید واکسن ادامه دهند؛ هر چند در عمل بعید است که چنین وحدت رویه ای را شاهد باشیم. در این بین با قطع و یقین کامل نمی توان مدعی بود که ماهیت دموکراتیک یا اقتدارگراییِ کشورها در کم و کیف مهار و یا مواجهه با بحران کرونا در کارآمدی یا ناکارآمدی اقدامات نقش بی بدیلی داشته است.
نویسندگان: دکتر زهرا احمدی پور- مهدی حیدریان
برای دریافت فایل به آدرس زیر مراجعه فرمایید:
https://uupload.ir/view/i4mv_res.guide.hse.102.pdf/
